کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر تحت شرایط محیطی خاص که فعالیت میکروبی را تقویت می کند و تجزیه مواد را تسهیل می کند، به مؤثرترین شکل تجزیه می شود. در اینجا برخی از عوامل کلیدی که بر تخریب موثر کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر تأثیر می گذارد آورده شده است:
رطوبت: سطوح رطوبت کافی برای فعالیت میکروبی و فرآیندهای آنزیمی که پلاستیک زیست تخریب پذیر را تجزیه می کنند ضروری است. رطوبت به ایجاد محیطی مساعد برای کلونیزاسیون و فعالیت میکروبی کمک می کند که روند تخریب را تسریع می کند.
دما: دمای بالا می تواند با افزایش فعالیت میکروبی و واکنش های آنزیمی، سرعت تجزیه زیستی را افزایش دهد. با این حال، دماهای شدید، چه خیلی زیاد یا خیلی کم، ممکن است از تخریب جلوگیری کند یا روند را کند کند.
در دسترس بودن اکسیژن: تجزیه زیستی یک فرآیند هوازی است، به این معنی که برای رخ دادن به اکسیژن نیاز دارد. اکسیژن کافی باعث رشد و فعالیت میکروارگانیسم های هوازی می شود که پلاستیک های زیست تخریب پذیر را تجزیه می کنند. انتشار اکسیژن در مواد به حفظ متابولیسم میکروبی و تسریع تخریب کمک می کند.
جمعیت میکروبی: وجود جمعیت‌های میکروبی متنوع، از جمله باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها، برای تجزیه زیستی کارآمد حیاتی است. میکروب های مختلف دارای آنزیم های خاصی هستند که می توانند اجزای مختلف پلاستیک های زیست تخریب پذیر را تجزیه کنند و به تخریب کلی کمک کنند.
سطح pH: pH محیط می تواند بر فعالیت میکروبی و فرآیندهای آنزیمی درگیر در تجزیه زیستی تأثیر بگذارد. سطوح pH خنثی تا کمی اسیدی به طور کلی برای رشد و تخریب میکروبی مطلوب است، اگرچه برخی از میکروارگانیسم ها ممکن است در محیط های قلیایی نیز رشد کنند.
مساحت سطح: افزایش سطح قرار گرفتن در معرض، امکان کلونیزاسیون میکروبی بیشتر و تخریب آنزیمی مواد پلاستیکی زیست تخریب پذیر را فراهم می کند. تکه تکه شدن یا سوراخ شدن کیسه های پلاستیکی می تواند دسترسی میکروبی به مواد را افزایش دهد و روند تخریب را تسریع کند.
در دسترس بودن مواد مغذی: رشد و فعالیت میکروبی به در دسترس بودن مواد مغذی مانند کربن، نیتروژن و فسفر بستگی دارد که برای متابولیسم و رشد سلولی ضروری هستند. مواد آلی موجود در محیط می تواند به عنوان یک منبع مغذی برای جوامع میکروبی درگیر در تخریب زیستی باشد.
زمان: تجزیه زیستی یک فرآیند وابسته به زمان است که به تدریج در یک دوره طولانی اتفاق می افتد. در حالی که برخی از پلاستیک های زیست تخریب پذیر ممکن است در شرایط بهینه نسبتاً سریع تجزیه شوند، برخی دیگر ممکن است به زمان بیشتری برای تجزیه کامل نیاز داشته باشند.
ترکیبی از رطوبت، دما، در دسترس بودن اکسیژن، فعالیت میکروبی، سطح pH، سطح سطح، در دسترس بودن مواد مغذی و زمان بر تخریب موثر کیسه های پلاستیکی زیست تخریب پذیر در محیط تأثیر می گذارد. بهینه سازی این شرایط می تواند کارایی تجزیه زیستی را افزایش داده و اثرات زیست محیطی زباله های پلاستیکی را به حداقل برساند.
